De lange reis!

Na nog een gezellig weekendje opbouw bij de Ymca gehad te hebben en daar ook gedag gezegd te hebben met een traan, een lach en een groepshug. (Ohja en ook nog een ochtendje langs te zijn geweest bij het ziekenhuis voor me hand, wat gelukkig niet gebroken was maar zwaar gekneusd)

Moest ik dan toch thuis toch echt alles in de koffer gaan doen. Pfff wat was dit moeilijk zeg! Misschien wel drie of vier keer opnieuw moeten bekijken wat wel en niet mee wilde hebben. Van alles overwegen wat handig was en wat niet. Uiteindelijk lukte me vader en mij het om alles er in te krijgen en binnen het gewicht! Dit was pas maandag halverwege de middag, dit leverde dus wel wat stress op natuurlijk omdat we om 5 uur met de auto richting Schiphol zouden gaan.
Uiteindelijk stond alles klaar en in de auto. Na honderd keer de vraag beantwoord te moeten hebben of ik alles had konden we vertrekken.

Daar gingen we dan richting Schiphol, het moment was aangebroken. De zenuwen stegen toch wel op dat moment! Wat was dit gek zeg! Ook wetende dat ik natuurlijk gedag moest zeggen!

Eenmaal op Schiphol aangekomen liepen ik samen met me vader richting de incheck balie. Op dit moment waren me moeder, zusje, vriendje van me zusje, vriendin van me vader, me tante met nichtje en me vriendin Roos er. Roos heeft gezellig bij me vader en mij voor het inchecken erbij gestaan dit duurde wel lang, drie uur van te voren aanwezig moeten zijn om in te checken maar op dat moment ging ook echt de balie pas open heel vreemd.

Na dit gedaan te hebben kwam het moment dan toch echt aan om gedag te zeggen! De tranen kwamen meteen toen ik er aan moest denken en meerdere deden met me mee. Als ik er nu aan terug denk schiet ik weer vol! Meer omdat het ook een mooi moment was. En daar ging ik uiteindelijk dan naar de paspoortcontrole in me eentje! Wat voelde dit ook raar maar ook heel goed! Eenmaal daar doorheen en na broodje te hebben gegeten voelde ik me al rustiger. De gezonde spanning was al aanwezig.

Na een tijdje gewacht te moeten hebben wat voor me gevoel heel snel ging, door de douane heen en wachten bij de gate. Dit ging redelijk vlot en netjes door dat per deel iedereen naar binnen ging. Eenmaal in het vliegtuig bleek er tussen mij en de gene bij het gangpad niemand te zitten. Waar we mazzel mee hadden want de rest van vliegtuig zat bijna vol.

Dit was heerlijk, genoeg beenruimte, me voeten op stoel naast me te kunnen doen en lekker films te kunnen kijken. Er werd uitstekend voor iedereen gezorgd, dekentje en kussen aanwezig, keuze uit eten, meerdere keren drinken langs gebracht. En zelfs wifi aan boord (wel tot 10mb gratis maar toch!) super!

Alleen bijna bij Dubai aangekomen bleek dat we niet konden landen, dus hebben we twee uur lang omgevlogen! Dit was stuk minder want had nog wel wat van Dubai AirPort willen zien maar daar was nu geen tijd voor! Want geland moest ik me haasten naar het vliegtuig voor Sydney die al begonnen was met boarden! Helaas net nadat ik daar doorheen was bleek dus dat ook dit vliegtuig een uur vertraging had! Gehaast voor niks dus.

Maar eenmaal toen we het vliegtuig in mogen ging alles soepel en rustig! Want het vliegtuig zat totaal niet vol! Een Airbus 380 van buiten af is die mega groot!! Binnen in merkte ik daar bijna niks van. Dit kwam ook doordat ik bijna voorin zat! helaas bij de vleugel! Maar het zag er allemaal super de luxe uit en ook hier bleek er niemand in het midden te zitten dus weer extra ruimte en relaxter zitten!

Hier werd ook weer uitstekend voor ons gezorgd en ook genoeg entertainment aanwezig! Ik heb veel slaapjes gedaan maar wel rekening houdend met het tijd verschil! Want het is hier 8 uur later! Zodat als ik zou landen daarvoor al geslapen zou hebben. Bijna voor het landen werd ik door de man naast me erop gewezen dat we de bridge en operahouse vanuit het vliegtuig zouden kunnen zien! En dit was ook zo! Wow wat gaaf zeg! Heb er zo lang over gedroomd en dan nu zie je het al en weet je echt dat je in Sydney bent! Dit was wel even een goed gevoel momentje!

Na het landen ging alles heel soepel en geen gedoe. Zoals ik deze weken vaker heb gehoord over border security dat ik moest oppassen viel dat allemaal mee! In vliegtuig hadden we twee kaartjes gekregen die we moesten invullen met onze gegevens. En wat we wel en niet bij ons hadden. Ik heb een ja in moeten vullen omdat ik een Zwitsers zakmes in me koffer had zitten. Dit moest ik dus aangeven, to declare. Maar eenmaal toen ik daar was hebben ze niet eens me koffer in gekeken omdat ik zei dat alleen een zakmes was en kon ik zo doorlopen.

Daar door heen stond er iemand van het hostel me op te wachten. Ik was de enige die vandaag aankwam. Dit vond wel jammer maar ik zal vanzelf de komende dagen genoeg mensen ontmoeten. Eenmaal na ritje van twintig min kwam ik aan bij het hostel. Daar me me koffer laten weg zetten, want kon nog niet inchecken (en daar wacht ik nu op terwijl ik dit schrijf) maar kon al wel lekker gaan douchen! Dit heb ik dan ook zeker een half uur gedaan! Heerlijk na zo'n lange reis! Daar was ik echt aan toe!

Nu dus aan het wachten voor het inchecken! Zo maar is gaan zien wat ik ga doen! Misschien vandaag maar even lekker relaxen hier. Niet met wandeling mee. Zijn er niet veel vandaag en ik ben natuurlijk de komende zes maanden nog hier in Sydney! En ook wel beetje moe van de reis.

Morgen dagje bij aifs en daar wat dingetjes regelen en ook vrije tijd einde van de dag. Vrijdag ook 's ochtends naar aifs en dan einde van de middag word ik als het goed is opgepikt door een van de vaders! Spannend!
Heb er ontzettend veel zin in en voelt heel gek aan de andere kant van de wereld maar dit is wat ik wil en maak ik me ook totaal nog geen zorgen!

Sorry voor dit lange verhaal! Zal het de komende tijd wat proberen korter te houden en vaak jullie up to date houden!

Liefs van uit Sydney!!